"Drummer Bart Bennink en zanger David Kroese vormen de spil van het Amsterdamse Seeus. Hun samenzang overtuigde vorig jaar de jury van de Bronzen Buurvrouw singer-songwritercompetitie, die ze dan ook wonnen. Die samenzang is ook het sterke punt van Who Can Say, dat eigenlijk geen demo is, maar een cd single. Vooral het titelnummer, dat gek genoeg als tweede nummer op de single staat, blinkt hierdoor uit. Het is een rustige, mooi opgebouwde song vol melancholie en vertwijfeling. Het openingsnummers is een strak en goed geschreven rocknummer dat lekker vet uit je boxen knalt, maar heeft als nadeel dat Kroese wel heel erg klinkt als Eddie Vedder. En als we in Nederland ergens al te veel van hebben is het wel van Vedder-kloons. Afsluiter Sympathize tenslotte hangt hier een beetje tussen. Dit is het meest pakkende liedje van de single en blijft nog lang nagalmen. Vooral deze kan zo op 3FM gedraaid worden. Nu maar hopen dat de muzieksamenstellers de Demontage rubriek ook lezen." (FRET juni 2005)

"Het uit Amsterdam afkomstige Seeus laat in hun gitaarpop dankzij uitgebalanceerde tweestemmigheid horen een belangrijke troef in handen te hebben. De constante dreiging die uitgaat van zanger/gitarist Kroese staat de gevoelige uithalen van drummer Bennink geen moment in de weg. Nee, het zijn juist deze combinaties op Who can say waarmee de band hoge punten scoort. Hoewel het titelnummer in een wat comateuze toestand opent, herpakt de band zich snel door prachtig samenspel en lijken organisatie en structuur niet onder te doen voor wat in Amerika doorgaat als uitgekookte 'collegerock'. Afsluiter Sympathize komt het sterkst uit de bus; de band lijkt zich bewust van eigen kunnen door sfeer en subtiliteit prima samen te laten komen."

• - Mist af en toe de 'edge'
• + Staat als een huis

(Live-XS mei 2005)

"De nieuwe demo van Seeus bevat drie verse nummers van de groep. Het hoesje ziet er niet heel erg goed verzorgd uit en dat nodigt niet bepaald uit om de cd eruit te halen om te gaan luisteren. Toch blijkt dat best de moeite waard te zijn, wanneer je de disc toch in de speler drukt. Seeus brengt op deze demo een drietal aardige popliedjes. Het zijn geen wereldschokkende composities, maar toch. Titelnummer 'Who Can Say' is met het subtiele gitaarspel en de mooie samenzang, het sterkste nummer van deze opnames. Desondanks wilde de band kennelijk met een steviger nummer als 'Gone To Stay' openen, maar dat komt niet helemaal goed uit de verf. Het nummer wordt een beetje afgeraffeld en heeft waarschijnlijk niet de aandacht tijdens het opnameproces gekregen die 'Who Can Say' wel heeft gehad. 'Sympathize', de afsluiter van de plaat ligt meer in de lijn van de titeltrack en bevat dus ook prettige zanglijnen en is ook wat rustiger, subtieler en beter verzorgd, dan 'Gone To Stay'. Ondanks dat de nummers op zich best goed zijn, verdient deze muziek dus wat meer aandacht, tijd en liefde. Hetzelfde geldt voor de verpakking. Als dat allemaal voor elkaar komt, dan komt het vanzelf wel goed met deze groep." (MusicFromNL februari 2005)